Ik wil iets tastbaars achterlaten voor onze kinderen

Presentator en theatermaker Marc de Hond (42) zegt het stellig. Zonder aarzelen. Aan de lange houten tafel in zijn woonkamer praten we over afgelopen jaar. Eind 2018 kreeg hij de diagnose blaaskanker. Marc onderging chemotherapie en liet zijn blaas verwijderen. “Hoe het met me is, is een momentopname. Er zit weer energie in de motor. Tegelijkertijd ben ik slechts één CT-scan verwijderd van een vervelende situatie.”

Geen depressieve gedachten
Marc heeft spierinvasieve blaaskanker met uitzaaiing in de lymfeklieren. “Ik mag er niet van uitgaan dat het nu klaar is. Er komen ongetwijfeld weer behandelingen en er blijven opties om er iets aan te doen. Ik hoef niet te accepteren dat ik eerder doodga dan ik wil, maar ik heb wel geaccepteerd dat die kans bestaat. Maar ik kan ook die ene geluksvogel zijn. Dat de kanker denkt: ‘Eigenlijk is deze jongen heel aardig’.”

Volgens eigen zeggen heeft hij van nature een stofje in zijn lijf dat depressieve gedachten wegneemt. “Natuurlijk zijn er momenten van verdriet en angst, maar die geef ik samen met mijn vrouw Remona een plek. We zitten zelden tegelijkertijd in de put, dus dan halen we elkaar eruit. Of we bespreken wie in onze omgeving dat kan. Mijn vader is heel goed in kijken naar de ratio. Met mijn jongste broer kan ik juist grappen maken of over andere dingen praten. Dat soort steun is onmisbaar.”

Genietmomenten
Marc heeft geen enorme bucketlist van dingen die hij nog wil doen. De nummer één prijkt sowieso fier bovenaan. “Ik wil onze kinderen Livia (3) en James (1) naar  volwassenheid brengen. Gaat het de komende jaren mis, dan kan ik mijn taak als vader niet vervullen. Dat zou ik waardeloos vinden. Ik verkwansel mijn tijd in ieder geval niet. Deze zomer mag ik naar Tokio om verslag te doen van de Paralympische Spelen. Dan gaat het gezin mee. Dat zijn genietmomenten.”

Visueel document
Die genietmomenten beleeft hij nu ook in het theater. Tot 25 april geeft hij 29 voorstellingen met als titel ‘Voortschrijdend Inzicht’. Ooit bedoeld als reguliere theatershow is het nu verworden tot een visueel document voor Livia en James. “Ik vroeg mezelf in het najaar af of het goed voelde om het programma dat ik anderhalf jaar daarvóór schreef alsnog op te voeren. Het antwoord was ‘nee’.”

Marc had een idee waarover hij veel enthousiaster was. “Mijn moeder, die overleed aan kanker toen ik drie jaar was, sprak vlak voor haar dood een cassettebandje voor mij in. Een tijd terug sprak ik een vrouw met borstkanker. Ze vertelde me dat ze voor alle komende verjaardagen van haar kinderen al felicitatiekaarten had geschreven. Dit bracht mij op het idee om in 29 avonden mijn levensverhaal te vertellen. Van mijn carrière als rolstoelbasketballer, de paar dagen dat ik internetmiljonair was, tot de blunders met mijn eerste vriendinnetjes. Mijn show begint met een conference van een kwartier over afgelopen jaar (klik hier voor de speellijst).Daarna laat ik me afwisselend interviewen door bekende Nederlanders, zoals Eva Jinek en Paul de Leeuw. Het hogere doel is duidelijk: ik wil iets tastbaars achterlaten voor onze kinderen. We nemen alles op, dus ze kunnen het terugkijken als ze dat willen. En is het uiteindelijk niet nodig, dan kijk ik samen met ze.”